Een samenleving die tot nu toe wordt "geregeerd" door angst en onzekerheid, angst met het oog op bijvoorbeeld de vraag: hoe kom ik en mijn dierbaren hieruit?
De onzekerheid die wij voelen met onder andere de vraag, hoe lang gaat dit duren; niemand die op deze vragen een zinnig antwoord heeft.
In onze mooie stad is het op straat erg stil geworden; ook in de vergaderzalen op het gemeentehuis, er wordt slechts vergaderd over de "zaken die er toe doen", de "sense of urgency" is duidelijk voelbaar!!
Ik weet niet hoe het u is vergaan maar ik was in het begin best "even de weg kwijt"; de dagelijkse zaken waar je mee bezig bent vallen in één keer stil. De sportschool en het vrijwilligerswerk, om zomaar twee activiteiten te noemen. Langzaam maar zeker probeer ik weer structuur aan te brengen in de dagen, structuur geeft houvast las ik ergens...! Ik weet dat we weer uit deze crisis zullen komen, hoe, geen idee maar het zal ons allemaal op de één of andere manier veranderd hebben. Ik ben van nature een optimist dus dat blijf ik nog maar een tijdje, het kan in ieder geval geen kwaad.
Voor iedereen zijn dit, zakelijk, privé en soms beiden, moeilijke tijden.
Laten we met elkaar omgaan op een manier die bij deze tijd past, belangstellend en met compassie.